Juliusz Słowacki (1809-1849) – poeta, dramaturg, tłumacz; jeden z Trzech Wieszczów (obok Mickiewicza i Krasińskiego) literatury polskiego romantyzmu; przedstawiany jako rywal i polemista Mickiewicza. Pisał m.in. liryki, powieści poetyckie (Mnich), poematy dygresyjne (Beniowski), dramaty romantyczne (Kordian). Stworzył własny system filozofii genezyjskiej (poemat prozą Genezis z Ducha). Przypisywał Polsce kluczowe miejsce w dziejach świata (winkelriedyzm; mesjanizm). Odkryty na nowo w epoce Młodej Polski.